ادعای علمی یا تئوری احمقانه؟ زمین بیرون از منظومه شمسی! - وبلاگ پیوست

به گزارش وبلاگ پیوست، گجت نیوز نوشت: اگر سیاره زمین در منظومه شمسی باقی بماند، در نهایت نابود خواهد شد. اما آیا خروج زمین از منظومه شمسی امکان پذیر است؟

در داستان کوتاه و علمی - تخیلی زمین سرگردان نوشته لی سیکسین (چاپ شده در مجله چینی Science Fiction World در جولای 2000)، نویسنده سناریویی را به تصویر می کشد که در آن رهبران سیاره توافق می نمایند زمین را از منظومه شمسی خارج تا از فاجعه پیشرو فرار نمایند. یک شعله خورشیدی در شرف از بین بردن زندگی بر روی زمین است و تنها راه نجات، خروج از موقعیت فعلی است.

البته که این داستان کاملا ساختگی است، اما آیا واقعا زمین می تواند منظومه شمسی را ترک کند؟

متئو سریوتی، مهندس هوافضا و مدرس مهندسی سیستم های فضایی در دانشگاه گلاسکو بریتانیا، در ایمیلی به رسانه لایو ساینس گفت: این رویداد بسیار بعید است.

با این حال، همانطور که سریوتی شرح می دهد، بعید به معنای غیرممکن نیست و راهی را پیشنهاد نموده که از نظر تئوری، انجام پذیر است.

او می گوید: زمین می تواند به وسیله کُنشِ یک جرم بین ستاره ای بزرگ از مدار خود دور گردد. این جرم باید از فضای بین ستاره ای عبور نموده و به منظومه شمسی بیاید و از نزدیک زمین رد گردد.

در این برخورد نزدیک که به فلای بای معروف است، زمین و جرم فضایی موردنظر، انرژی و تکانه مبادله می نمایند و مدار زمین مختل می گردد. اگر جسم فضایی به میزان کافی سریع، پرجرم و نزدیک باشد، می تواند زمین را به یک مدار گریز در خارج از منظومه شمسی راهنمایی کند.

تیموتی دیویس، مدرس ارشد فیزیک و نجوم در دانشگاه کاردیف بریتانیا با این ادعا موافق است که زمین از نظر تئوری می تواند از منظومه شمسی بیرون رانده گردد و فرضیه خود را در خصوص چگونگی وقوع این اتفاق دارد:

همانطور که در حال حاضر می بینیم، سیاره ها در مدارهای پایداری به دور خورشید می چرخند. با این حال اگر خورشید با ستاره دیگری برخورد نزدیک داشته باشد، برهمکنش های گرانشی این دو ستاره می تواند مدارهای سیاره ای را مختل کند و بالقوه باعث خروج زمین از مدار فعلی اش گردد.

البته دیویس اعلام نمود که اگرچه این سناریو امکان پذیر است، اما وقوع آن در آینده نزدیک به شدت بعید به نظر می رسد.

دیویس گفت: چنین برخوردهای ستاره ای بسیار نادر هستند. به عنوان مثال ما می دانیم که احتمالا ستاره Gliese 710 در حدود یک میلیون سال آینده کاملا به خورشید نزدیک می گردد. اما حتی این برخورد نزدیک هم احتمالا نمی تواند مدار سیارات را مختل کند.

انفجار هر بمب اتم حدود 50 مگاتن انرژی آزاد می نماید. برای خارج کردن زمین از مدار خورشیدی به 1021 مگاتن انرژی احتیاج است

در حالی که بعید است نیروهای خارجی به این زودی ها زمین را از منظومه شمسی خارج نمایند، اما آیا بشریت می تواند ماشین آلاتی بسازد که سیاره مان را به بیرون از منظومه شمسی بفرستد؟

دیویس در این باره می گوید:

انرژی مورد احتیاج برای خارج کردن زمین از مدار و بیرون راندن آن از منظومه شمسی آنقدر بزرگ است که وقوع آن تقریبا محال است. برای وقوع این اتفاق، ضروری است 1021 مگاتن بمب هسته ای به طور همزمان منفجر گردد.

حتی اگر چنین رویدادی عملی گردد، چه اتفاقی برای زمین در خارج از منظومه شمسی خواهد افتاد؟ اگر سیاره ما برای همواره به اعماق کیهان راه پیدا کند، چه تاثیراتی برای زندگی مان خواهد داشت؟

سریوتی می گوید: زمین تا زمانی که به وسیله ستاره یا سیاهچاله دیگری بلعیده نگردد، در فضای بین ستاره ای پرواز می نماید. اما در عوض به محض خروج از منظومه شمسی، بخش اعظم حیات از روی زمین محو می گردد.

سریوتی اضافه نمود: بعید است که جو باقی بماند: آب و هوای جهانی زمین به علت تعادل دقیق تشعشعات وارده از خورشید و انرژی پراکنده شده به اعماق فضا، بسیار ظریف و شنماینده است. اگر این تعادل بهم بخورد، دما بلافاصله و به طور چشمگیری تغییر می نماید.

دیویس هم موافقت است که با دور شدن زمین از منظومه شمسی، حیات سیاره ای به طور کامل محو می گردد.

سرنوشت نهایی زمین در صورت ترک منظومه شمسی

اگر زمین منظومه شمسی را ترک کند، به احتمال زیاد، بخش بزرگی از حیات از بین می رود. تقریبا تمام انرژی موجودات زنده زمین از خورشید منشا می گیرد؛ یا به طور مستقیم (به عنوان مثال گیاهانی که فتوسنتز می نمایند) یا به طور غیر مستقیم (مانند گیاهخوارانی که گیاهان را می خورند و گوشتخوارانی که از گیاهخواران تغذیه می نمایند)

در این سناریو، هر چه زمین از خورشید دورتر گردد، دمای آن پایین تر می آید و در نهایت به طور کامل منجمد می گردد. تنها منبع طبیعی به جای مانده از گرما، ناشی از فروپاشی عناصر رادیواکتیو در پوسته زمین خواهد بود.

دیویس شرح می دهد که شاید بعضی از فرم های زندگی، همچنان ادامه پیدا نمایند اما آنها هم در نهایت، محکوم به فنا خواهند بود. بعضی از اکستریموفیل ها (حیوانات یا گیاهانی که می توانند در محیط های شدیدا ناهنجار زندگی نمایند) ممکن است با یاری این انرژی زندگی خود را تامین نمایند، اما احتمالا حیات پیچیده به طور کامل ناپدید می گردد. این گرمای رادیواکتیو فقط به زمین اجازه می دهد تا دمایی در حدود 230- درجه سانتیگراد را حفظ کند. دیویس می گوید:

در این دما، بیشتر جو نیز یخ می زند و زمین را به جهانی مرده و منجمد در حال چرخش در بین ستاره ها تبدیل می نماید.

سریوتی با نگاهی دور به آینده، اضافه نمود که منظومه شمسی ما در نهایت به شدت دچار اختلال می گردد و زمین از آن خارج یا به طور کامل نابود می گردد.

ما پیش بینی می کنیم که کهکشان ما در جهت برخورد با آندرومدا [نزدیک ترین کهکشان همسایه مان] در حدود 4.5 میلیارد سال آینده واقع شده است. چنین برخورد بزرگی با میلیون ها ستاره، احتمالا باعث فاجعه ای بزرگ در منظومه شمسی می گردد!

سریوتی اضافه نمود: در ضمن پیش بینی می گردد که خورشید در حدود 5 میلیارد سال آینده، بزرگ گردد و زمین را ببلعد.

البته لازم نیست نگران باشیم؛ فعلا چند میلیارد سال زمان داریم تا سرنوشت شوم خود را تغییر دهیم!

227