راهنمای کامل استفاده از دوربین DSLR - وبلاگ پیوست

به گزارش وبلاگ پیوست، اگر به تازگی برای خودتان یک دوربین DSLR (و یا دوربین بدون آینه) خریده اید و پس از باز کردن جعبه دوربین، متوجه ضخامت دفترچه راهنما شده اید و یا اینکه تعداد بالای دکمه های روی دوربین برای شما گیج کننده بود، به شما حق می دهیم! قبل از آغاز آموزش کار با دوربین DSLR، شاید برترین کار همین باشد که دوربین را روی حالت Auto قرار داده و آغاز به عکاسی کنید. البته نتایج عکس های شما هم احتمالاً خوب و قابل قبول باشند. اما بعد از مدتی، احتمالاً دلتان می خواهد خلاقیت بیشتری در عکاسی به خرج دهید. در این لحظه متوجه می شوید که حالت Auto دیگر پاسخگو نیازهای شما نیست و باید کنترل بیشتری روی دوربین داشته باشید.

در چنین شرایطی، آموزش کار با دوربین DSLR را از کجا باید آغاز کنیم؟ اگر خودتان را در زمینه عکاسی مبتدی می دانید و واقعاً نمی دانید که چطور باید برترین استفاده را از دوربین DSLR خود ببرید، این مقاله برای شما مناسب خواهد بود. این مقاله به شما یاری می نماید که دوربین خود را از حالت اتوماتیک خارج کنید و نهایت استفاده را از ویژگی های آن ببرید. این مقاله را نباید جایگزینی برای دفترچه راهنمای دوربین خود بدانید، چرا که قصد نداریم تمامی ابزارها و گزینه ها را به تفصیل شرح دهیم. بلکه تنها مهم ترین و کارآمدترین ابزارها و تنظیمات را به شما معرفی می کنیم تا کنترل کافی روی عکاسی خودتان پیدا کنید.

دوربین عکاسی چاپ سریع فوجی فیلم مدل Instax Mini 11

2,650,000

تومان

دوربین دیجیتال کانن مدل EOS 4000D به همراه لنز 18-55 میلی متر DC III

15,000,000

تومان

خرید دوربین DSLR از وبلاگ پیوست

مشاهده همه

مراحل یادگیری کار با دوربین DSLR یا بدون آینه

برای درک بهتر این مقاله، در ابتدا بهتر است سرفصل هایی که قرار است مورد آنالیز قرار دهیم را با یکدیگر مرور کنیم. تسلط پیدا کردن روی دوربین های DSLR می تواند پیچیده باشد و مفاهیم زیادی وجود دارند، ولی آنالیز همین موضوعات برای آغاز می تواند بسیار مناسب باشد:

１. یادگیری حالت های عکاسی

２. درک ISO

３. یادگیری مثلث نوردهی

４. اهمیت نورسنجی

５. یادگیری فوکوس

６. یادگیری نوع فایل ها و اندازه آن ها

７. یادگیری وایت بالانس (White Balance)

آشنایی با حالت های عکاسی دوربین های DSLR

برترین نقطه برای آغاز آموزش کار با دوربین DSLR، یادگیری حالت های مختلف این دوربین ها است. این حالت ها در بیشتر دوربین ها شامل گزینه های Auto - AV - Tv - P - M می گردد، ولی در بعضی دوربین ها ممکن است تنوع بیشتری هم داشته باشند. انتخاب این حالت ها به معنای نحوه عملکرد و رفتار دوربین شما هنگام فشردن دکمه شاتر است. به عنوان مثال، زمانی که دوربین در حالت Auto یا اتوماتیک باشد، تمام متغیرهای نوردهی (از جمله دیافراگم و سرعت شاتر) را خودش محاسبه می نماید. حالت های دیگر، یعنی Av - Tv - P - M نیز هرکدام کاربرد خاصی دارند.

در مقاله معرفی کامل حالت های دوربین عکاسی به صورت کامل به معرفی و آنالیز تمام این حالت های عکاسی پرداخته ایم. ولی در اینجا به صورت مختصر تر، هرکدام از این حالت ها را شرح می دهیم. برای درک و شرحات بیشتر در خصوص این حالت ها، توصیه می کنیم مقاله فوق را مطالعه کنید.

اولویت با دیافراگم (حالت Av یا A)

در این حالت که به آن نیمه اتوماتیک نیز می گوییم، عکاس می تواند اندازه دیافراگم را خودش انتخاب کند و دوربین به صورت اتوماتیک سرعت شاتر را تنظیم می نماید. منظور از اندازه دیافراگم، اندازه باز شدن ورودی لنز است. هرچه لنز بیشتر باز باشد، نور بیشتری وارد آن می گردد.

اندازه پایین دیافراگم که با اعداد بزرگ تر f-stop نمایش داده می گردد، به معنای درج شفاف همه عناصر در تصویر است. از سوی دیگر، اندازه بزرگ دیافراگم که با اعداد f-stop کوچک تر نشان داده می گردد، به معنای فوکوس روی عناصر جلویی و محو شدن عناصر پس زمینه تصویر است.

اولویت با شاتر (حالت Tv یا S)

برعکس حالت قبلی، در این حالت عکاس سرعت شاتر را به صورت دستی انتخاب می نماید و دوربین اندازه دیافراگم به صورت اتوماتیک انتخاب می نماید تا عکس نوردهی مناسبی داشته باشد. این حالت را هم می توان نیمه اتوماتیک نام گذاری کرد.

منظور از سرعت شاتر، اندازه زمانی است که دریچه لنز برای ثبت عکس باز و بسته می گردد. هرچه این زمان کوتاه تر باشد، نور کمتری وارد لنز می گردد، ولی سرعت عکاسی بالاتر می رود.

به صورت خلاصه، در نظر داشته باشید که سرعت شاتر بالا به معنای نور کمتر (تصویر کمی تاریک تر) ولی ثبت سریع اجزاء است. این حالت برای عکاسی از اجسام در حال حرکت (مثلا پرنده در حال پرواز) مناسب است. از سمت دیگر، سرعت شاتر کمتر به دوربین اجازه می دهد نور بیشتری را دریافت کند، بنابراین تصویر می تواند روشن تر باشد، ولی حرکت اجسام و یا دوربین در این حالت می تواند منجر به محو شدن و کشیدگی آن ها گردد.

حالت Program (P)

این حالت چیزی بین حالت کاملاً اتوماتیک و حالت های نیمه اتوماتیک قبلی است. در حالت Program، عکاس می تواند یا اندازه دیافراگم و یا سرعت شاتر را تنظیم کند. سپس دوربین به صورت اتوماتیک و بر همان اساس، اندازه متغیر دیگر را انتخاب می نماید تا تصویر شما نوردهی مناسبی داشته باشد. به عنوان مثال، شما اندازه دیافراگم را انتخاب می کنید، و دوربین سپس با در نظر گرفتن این اندازه، خودش به صورت اتوماتیک اندازه مناسبی از سرعت شاتر را تنظیم می نماید تا عکس شما نوردهی مناسبی داشته باشد.

دوربین دیجیتال کانن مدل Eos 80D Body

43,900,000 تومان

مشاهده و خرید

حالت دستی (M)

در این حالت، همان طور که از نام آن پیدا است، همه چیز به عهده عکاس خواهد بود. به عبارت دیگر، عکاس کنترل کاملی روی تمام تنظیمات و متغیرهای عکاسی خواهد داشت. انتخاب تنظیم های اشتباه در این حالت می تواند عکس شما را خراب کند.

درک ISO

ISO اندازه حساسیت سنسورهای دوربین شما به نور را معین می نماید. این اصطلاح از دنیای فیلم سازی وارد عکاسی شده بود. در آن موقع، در شرایط مختلف از از فیلم و نگاتیوهایی به درجه حساسیت مختلف استفاده می شد. البته در دوربین های عکاسی دیجیتال هم تقریباً کارکرد ISO به همین شکل است، با این تفاوت که همه چیز دیجیتالی شده است. حساسیت ISO از رقم 100 آغاز شده (ISO پایین) و تا مقادیر بالاتر ISO 6400 (بالا) و حتی بیشتر نیز ادامه پیدا می نماید. ISO در واقع اندازه نوری که سنسور لازم دارد تا به نوردهی مورد نظر دست پیدا کند را معین می نماید.

زمانی که مقادیر پایین ISO را انتخاب می کنیم، دوربین با حجم نور ناچیز و کم هم نوردهی را انجام می دهد. ولی زمانی که اندازه آن را بالاتر انتخاب کنیم، نور بیشتری برای دست یابی به همان اندازه نوردهی لازم است. برای درک بهتر کارکرد ISO، بیایید نگاهی به 2 شرایط مختلف داشته باشیم:

- مقادیر پایین ISO

اگر می خواهید در یک روز آفتابی و در فضای بیرون از خانه عکاسی کنید، طبعاً به نور کافی برای عکاسی دسترسی خواهید داشت. بنابراین، سنسورهای دوربین شما احتیاجی نیست تا حساسیت خیلی بالایی داشته باشند تا بتوانند به نوردهی صحیح دست پیدا نمایند. در چنین حالتی، شما می توانید از مقادیر پایین ISO بهره ببرید. یعنی چیزی مثل ارقام 100 و یا 200 می تواند برای شما مناسب باشد.ایزو پایین در دوربین عکاسی برترین کیفیت عکس ها و کمترین اندازه نویز را به همراه دارد.

- مقادیر بالا ISO

اگر در شرایطی عکاسی می کنید که اندازه نور محیط کافی نیست و به نور طبیعی هم دسترسی ندارید، چاره ای جز افزایش اندازه حساسیت سنسورهای دوربین نور نخواهید داشت. هرچه نور محیط کمتر باشد، اندازه ISO را باید بالاتر و بیشتر انتخاب کنید. ولی رقمی نزدیک به 3000 در بسیاری از محیط های سربسته و کم نورمی تواند کافی باشد. استفاده از ISO بالا یک اثر و ایراد جانبی را به همراه دارد و آن کاهش کیفیت تصویر و اضافه شدن Noise به آن است.

نکته کاربردی:

تا جای ممکن سعی کنید اندازه ISO را پایین نگاه دارید. هرچه اندازه ISO کمتر باشد، کیفیت عکس های شما بیشتر خواهد بود و تراکم نویزها نیز کمتر می گردد. اگر در فضای باز و در روزهای آفتابی عکاسی می کنید، ایزو 200 و حتی کمتر می تواند بسیار مناسب باشد. اگر هوا ابری است، مقادیری بین 400 و 800 می توانند انتخاب مناسبی برای شما باشند. اگر در داخل خانه و در محیط های مسقف عکاسی می کنید، احتمالاً حداقل ISO مورد احتیاج شما چیزی در حدود 1600 باشد.

با این حال، تقریباً تمام دوربین های DSLR به حالت تنظیم اتوماتیک ISO مجهز هستند. در این حالت، سنسورهای دوربین بر اساس نور موجود، خودشان اندازه ISO مناسب برای عکاسی را معین و تنظیم می نمایند. سنسورهای دوربین در این حالت سعی می نمایند پایین ترین اندازه ISO ممکن را برای شما انتخاب نمایند.

آنالیز مفهوم مثلث نوردهی

یکی از مهم ترین نکات آموزش کار با دوربین DSLR این است که مفهوم مثلث نوردهی را یاد گرفته و درک کنید. دیافراگم، سرعت شاتر و ISO، سه ضلع مثلث نوردهی را شکل می دهند. این 3 متغیر می توانند اندازه نور ورودی به دوربین (دیافراگم و سرعت شاتر) و یا اندازه نور لازم برای دست یابی به نوردهی مورد نظر (ISO) را تنظیم نمایند.

بنابراین، این 3 ضلع با یکدیگر در ارتباط هستند و درک ارتباط بین آن ها برای یادگیری عکاسی با دوربین های DSLR کاملاً لازم است. ایجاد هرگونه تغییر در هر کدام از این متغیرها، روی بخش های دیگر هم تاثیرگذار خواهد بود.

برای درک بیشتر مفهوم مثلث نوردهی، این مثال را در نظر بگیرید. نوردهی در شرایط فرضی ISO 400، دیافراگم f/8.0 و سرعت شاتر در یک دهم ثانیه را فرض کنید. حال، اگر بخواهیم عمق تصویر را کاهش دهیم، باید عدد دیافراگم بزرگ تری را انتخاب کنیم (عدد کوچ تر انتخاب کنیم). بنابراین، تصمیم می گیریم که دیافراگم را روی f/4.0 تنظیم کنیم. به عبارت دیگر، اندازه دیافراگم را تقریباً 4 بربر نموده ایم (دیافراگم را 2 درجه بزرگ تر کردیم، هر درجه به معنای 2 برابر شدن است). بنابراین اندازه نور ورودی به لنز هم بیشتر می گردد. در چنین شرایط، برای ایجاد تعادل در نوردهی، چند کار می توانیم انجام دهیم:

حالت اول: سرعت شاتر را به همین اندازه کاهش دهیم. یعنی اندازه 1/40م ثانیه را انتخاب کنیم.

حالت دوم: اندازه ISO را 4 برابر کوچک تر کنیم. یعنی ISO را روی 100 تنظیم کنیم.

حالت سوم: ترکیبی از دو حالت قبلی را انتخاب کنیم. یعنی سرعت شاتر را 2 برابر کمتر کنیم (یک-بیستم ثانیه) و اینکه اندازه ISO را هم 2 برابر کم کنیم، یعنی ISO 200 را انتخاب کنیم.

تسلط بحث نورسنجی

در بخش های قبلی آموزش کار با دوربین DSLR در این باره صحبت کردیم که دوربین DSLR و یا بدون آینه شما خودش بر اساس اندازه نور موجود، تنظیمات مربوط به نوردهی را انتخاب می نماید. ولی دوربین این کار را چطور انجام می دهد؟

زمانی که با دوربین خود عکاسی می کنید، فرقی نمی نماید کدام یک از حالت های عکاسی (اولویت دیافراگم، اولویت شاتر، اتوماتیک و …) را انتخاب نموده باشید، دوربین همواره سعی می نماید تا نوردهی میانه و میانگین را محاسبه کند. دوربین کوشش می نماید تا کل تصویر را ارزیابی کند؛ یعنی هم نقاط روشن و هم نقطه های تاریک. دوربین سپس اندازه نوردهی لازم را تخمین می زند تا کل تصویر به صورت میانگین روی 18% خاکستری تنظیم گردد.

این فرآیند تحت عنوان نورسنجی شناخته می گردد. به همین دلیل است که زمانی که دوربین خود را سمت چشم انداز ای روشن، مثل چشم انداز های برفی میگیرید، تصویر همواره تاریک تر از چیزی که در واقعیت وجود دارد به نظر می رسد. به همین ترتیب، اگر دوربین خود را سمت یک چشم انداز خیلی تاریک بگیرید و عکاسی کنید، عکس شما هرگز به همان تاریکی و سیاهی نخواهد بود.

دوربین دیجیتال کانن مدل EOS 4000D به همراه لنز 18-55 میلی متر DC III

15,000,000 تومان

مشاهده و خرید

بنابراین، در بیشتر موافق دوربین سعی می نماید میانگین نوردهی چشم انداز و سوژه را برای عکاسی انتخاب کند. با این حال، شما خودتان هم می توانید تنظیمات نورسنجی را دست کاری نموده و شیوه مورد نظر خودتان را انتخاب کنید. شما مثلا می توانید بخشی از تصویر را که می خواهید نورسنجی بر اساس آن انجام گردد را انتخاب کنید. به صورت کلی، 3 حالت برای نورسنجی هنگام عکاسی وجود دارد:

حالت میانگین: دوربین اندازه نور موجود در کل تصویر را اندازه گیری می نماید و نوردهی را روی میانگین 18 درصد خاکستری کل ارزیابی قرار می دهد.

وزن دهی به وسط: دوربین نورهی را بر اساس سنجش اندازه نور موجود در وسط تصویر (وسط کادر چشم انداز یاب) انجام می دهد. در این حالت، دوربین به نورهای موجود در بخش های کناری و گوشه های تصویر اهمیتی نمی دهد. در واقع، نورسنجی بر اساس حدود 80 درصد کادر انجام می گردد.

نورسنجی منطقه ای: در این حالت دوربین تنها از یک نقطه کوچک برای نورسنجی استفاده می نماید. این نقطه تنها می تواند تنها 5 درصد از کل تصویر شما باشد. دوربین سپس نوردهی کلی عکس را بر اساس 18 درصد خاکستری این ارزیابی انجام می دهد.

نکته کاربردی: اگر در زمینه استفاده از دوربین هایDSLR مبتدی هستید، توصیه می کنیم یکی از حالت های میانگین و یا وزن دهی به وسط را برای آغاز انتخاب کنید. هر دو این روش ها ثبات و کارایی بیشتری دارند.

یادگیری فوکوس

فارغ از اینکه از کدام حالت دوربین استفاده می کنید و یا اینکه تنظیمات نوردهی شما به چه شکلی است، شاید دلتان بخواهد روی بخش خاصی از تصویر بیشتر تمرکز و فوکوس کنید. در بعضی مواقع، تنها با استفاده از فوکوس می توان پیغام اصلی عکس را منتقل کرد.

حالت های فوکوس

دوربین های DSLR حالت های فوکوس مختلفی دارند. با این حال، برای ساده تر کردن بحث، تنها کافی است 2 حالت اصلی AF-S و AF-C را یاد بگیریم.

حالت AF-S: فوکوس اتوماتیک تکی: این روش برترین حالت برای عکاسی از سوژه های ثابت، ماند پرتره افراد، چشم انداز ها، ساختمان ها و .. است. در این حالت، با نیمه -فشردن دکمه شاتر، فوکوس اتوماتیک تنظیم شده و روی منطقه مورد نظر قفل می گردد.

حالت AF-C: فوکوس اتوماتیک ادامه دار: این روش برای عکاسی از سوژه های متحرک، مانند عکاسی ورزشی و حیات وحش مناسب است. در این حالت، زمانی که دکمه شاتر را به صورت نیمه فشار می دهید، فوکوس روی سوژه قفل می گردد. حال حتی اگر سوژه حرکت کند، فوکوس دوربین آن را دنبال می نماید تا زمانی که عکس را بگیرید.

دوربین دیجیتال نیکون مدل Coolpix B500

12,500,000 تومان

مشاهده و خرید

آشنایی با نوع و سایز فایل ها

آموزش کار با دوربین DSLR شامل یادگیری فرمت های مختلف پشتیبانی شده به وسیله دوربین های DSLR هم می گردد. دوربین های عکاسی عموماً گزینه های مختلفی در زمینه نوع و سایز ذخیره سازی عکس ها در اختیار شما قرار می دهند. در بیشتر مواقع، چندین گزینه برای حجم عکس ها پیش روی شما خواهد بود. فایل های حجیم تر طبعاً کیفیت بیشتری داشته و گزینه های کم حجم تر نیز کیفیت کم تری دارند. توصیه ما این است که عکس های خودتان را با حداکثر کیفیت ممکن ذخیره کنید.

دوربین های DSLR بعلاوه به شما این امکان را می دهند که بین فایل های JPEG و RAW یکی را انتخاب کنید. فایل های JPEG همان عکس های معمولی و همیشگی هستند که از آن ها استفاده می کنیم. ولی فایل های RAW، فایل های خام عکس ها بوده و تمامی اطلاعات خام عکس ها را نیز به همراه دارند. این فایل ها فشرده نشده اند و بنابراین حجم بیشتری هم دارند. مزیت استفاده از فایل RAW این است که در آینده و با استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری ویرایش تصویر می توانید کنترل خیلی بیشتری روی عکس داشته باشید و همه چیز را خیلی بهتر و راحت تر دست کاری و پردازش کنید.

تراز سفیدی یا وایت بالانس را بشناسید

به عنوان آخرین بخش از آموزش کار با دوربین DSLR، توصیه می کنیم همواره قبل از عکاسی به White Balance دوربین خود توجه کنید.احتمالا تا به حال با عکس هایی رو به رو شده باشید که احساس می کنید رنگ آن ها فرق دارد. یعنی همه چیز درآن ها ممکن است هاله ای از رنگ آبی یا نارنجی یا هر رنگ دیگری داشته باشید. علت این موضوع این است که تراز سفیدی دوربین شما اشتباه است و دوربین نمی تواند نور سفید را به خوبی تشخیص دهد.

منبع های نوری مختلف (خورشید، لامپ های آفتابی، مهتابی، هوای ابری و …) همگی نور متفاوتی دارند. ما به اصطلاح می گوییم دمای رنگی آن ها فرق دارد. برای مثال، نور یک شمع و یا نور خورشید در لحظه طلوع و یا غروب خیلی گرم است، چراکه مقادیر زیادی از رنگ های قرمز و نارنجی در خود دارد. این رنگ ها روی سطوح بازتاب پیدا می نمایند و آن ها هم ممکن است رنگ این چنینی پیدا نمایند. ولی مغز ما بسیار هوشمند است و رنگ اشیاء و اجسام را به شکل همان رنگی اصلی خودشان می بیند و تصور می نماید. ولی دوربین ها اینقدر هوشمند نیستند و ممکن است اشتباه نمایند.

دوربین دیجیتال کانن مدل Eos 80D Body

43,900,000 تومان

مشاهده و خرید

به همین دلیل، لازم است که White Balance را به صورت دستی تنظیم کنید. البته دوربین شرایط نوری را به شکل اتوماتیک آنالیز نموده و تنظیم می نماید، ولی از آنجاییکه احتمال اشتباه و خطا وجود دارد، بهتر است این کار را خودتان انجام دهید. بیشتر دوربین ها چندین حالت پیش فرض مختلف را برای تنظیم تراز سفیدی ارائه می نمایند که انتخاب بین آن ها می تواند برای شما بسیار ساده باشد. این حالت ها معمولاً شامل موارد زیر می گردد:

نور طبیعی روز: طبیعی و نرمال است.

هوای ابری: دوربین اندازهی تناژ گرم به نور تصاویر اضافه می نماید.

سایه: این عکس ها عموماً سرد و آبی هستند، بنابراین احتیاج است کمی گرم تر شوند.

نور تنگستن: دوربین سعی می نماید اندازه زردی نور را کمی کاهش دهد.

فلورسنت: دوربین سعی می نماید زیاد بودن رنگ های سبز و آبی نور فلورسنت را جبران کند.

نور فلاش: نور فلاش خیلی آبی، سفید و سرد است. بنابراین دوربین سعی می نماید کمی گرما به آن ببخشد.

دوربین عکاسی چاپ سریع فوجی فیلم مدل Instax Mini 11

2,650,000

تومان

دوربین دیجیتال کانن مدل EOS 4000D به همراه لنز 18-55 میلی متر DC III

15,000,000

تومان

خرید دوربین DSLR از وبلاگ پیوست

مشاهده همه

منبع: Digital Photography School

منبع: دیجیکالا مگ