شیائومی پوکو F1؛ بازگشتی به تولد قاتل افسانه ای پرچمداران - وبلاگ پیوست

به گزارش وبلاگ پیوست، شیائومی و کوالکام از جمله شرکت هایی هستند که سال هاست روابط کاری نزدیکی با یکدیگر دارند. گاهی اوقات این روابط منجر به امضا شدن قراردادهای مهمی می گردد و مثلا می توانیم به می 11 اشاره کنیم که اولین گوشی مجهز به اسنپدراگون 888 بود. اما شاید بزرگ ترین امتیازی که شیائومی به لطف ارتباط صمیمی خود با کوالکام به دست آورد، تأمین چیپست اسنپدراگون 845 برای گوشی پوکو F1 بود؛ گوشی هوشمندی که اواخر آگوست 2018 با قیمت حدود 300 دلاری راهی بازار هند شد و با قیمت 330 یورو به دست کاربران اروپایی و دیگر کشورها رسید.

اگرچه چند ماهی از عمر این تراشه می گذشت، اما دقیقا همان چیپستی بود که گوشی 720 دلاری گلکسی S9 همراه با آن راهی بازار شد. البته ما در این مطلب قصد نداریم بگوییم که پوکو F1 بهتر از بهتر گلکسی S9 بوده است اما با توجه به اختلاف قیمت بسیار بالای این دو گوشی، بسیاری از کاربران توان خرید پرچم دار سامسونگ را نداشتند.

پوکو F1 که در بعضی از بازارها به عنوان پوکوفون F1 هم عرضه شد، با توجه به قیمت حدود 300 دلاری اش یک گوشی بسیار مجذوب کننده و ارزان بود زیرا هیچ کدام از گوشی های با اسنپدراگون 845 چنین قیمتی نداشتند. چند ماه بعد از عرضه گلکسی S9، قیمت آن به 640 دلار هم رسید اما همچنان اختلاف قیمت بین این گوشی و پوکو F1 بسیار زیاد بود.

باید خاطرنشان کنیم که در سال 2018 چیپست های اسنپدراگون در زیست بوم اندروید هیچ رقیب مهمی نداشتند. اگرچه در حال حاضر تراشه هایی مانند Dimensity 9000، گوگل تنسور و اگزینوس 2200 با پردازنده گرافیکی AMD مجذوب کننده به نظر می رسند، اما در آن موقع تراشه های رقیب مسائل زیادی داشتند. به عنوان مثال تراشه های مدیاتک عمدتا برای گوشی های ارزان قیمت استفاده می شدند و اگزینوس 9810 هم با مسائل هسته های پردازشی مبتنی بر معماری اختصاصی این شرکت دست و پنجه نرم می کرد.

اگر با پوکو F1 آشنایی نداشته باشید، ممکن است بعد از خواندن این جملات این تصور برایتان ایجاد شده باشد که این گوشی به غیر از چیپست حرفی برای گفتن نداشته است؛ اما باید بگوییم که این گوشی در دیگر حوزه ها هم گجت مجذوب کنندهی محسوب می شد. این گوشی اگرچه همراه با بدنه پلاستیکی راهی بازار شد، ولی این بدنه اصلا ظاهر بدی نداشت. بعلاوه شیائومی برای این گوشی از بریدگی نمایشگر مشابه آیفون X استفاده نموده بود.

از دیگر ویژگی های آن می توانیم به وجود جک هدفون و درگاه کارت microSD اشاره کنیم. این در حالی است که در آن دوران کنار رفتن چنین مشخصه هایی شروع شده بود. بعلاوه این گوشی مجهز به پورت USB-C بود که اگرچه بسیاری از گوشی های عرضه شده در سال 2018 از این مشخصه بهره می بردند، اما از طرفی دیگر شرکت هایی مانند اوپو و ویوو کماکان به بهره گیری از پورت microUSB ادامه می دادند.

با وجود اینکه پوکو F1 قیمت پایینی داشت، ولی شیائومی پیروز شد برای بخش های مختلف آن امکانات و ویژگی های مهمی را ارائه کند. به عنوان مثال می توانیم به نمایشگر 6.18 اینچی LCD اشاره کنیم که از نظر روشنایی و کنتراست حرف زیادی برای گفتن داشت و بعلاوه بر روی آن شیشه محافظ گوریلا گلس تعبیه شده بود.

باتری این گوشی هم هواداران پروپاقرص زیادی داشت. طبق آنالیز های انجام شده از طرف سایت GSM Arena، باتری 4000 میلی آمپر ساعتی پوکو F1 حدود 94 ساعت دوام می آورد. برای مقایسه باید به دوام 78 ساعتی گلکسی S9 و دوام 79 ساعتی آیفون XS مکس اشاره کنیم. در جعبه این گوشی هم یک شارژر 18 واتی قرار داشت که با استفاده از آن، می توانستید باتری را در عرض نیم ساعت از 0 به 35 درصد برسانید.

پوکو F1 از اسپیکرهای استریو هم بهره می برد که حتی گوشی پرچم دار شیائومی می 8 هم فاقد این مشخصه بود. البته اسپیکر مکالمه هم برای این کار مورد استفاده قرار می گرفت ولی روی هم رفته پوکو F1 در زمینه کیفیت صدا نسبت به رقبا حرف زیادی برای گفتن داشت. در کنار نکات ذکر شده، باید به دوربین این گوشی هم اشاره کنیم.

دوربین پوکو F1

شیائومی برای دوربین اصلی این گوشی از سنسور 12 مگاپیکسلی IMX363 سونی استفاده کرد. این دوربین فاقد لرزشگیر اپتیکال بود ولی به لطف دیافراگم F/1.9 نور زیادی را راهی سنسور می کرد. باید خاطرنشان کنیم این همان سنسوری است که گوگل تا پیکسل 5 از آن بهره می برد. در ادامه می توانید تعدادی از عکس های ثبت شده با این دوربین را مشاهده کنید.

روی هم رفته این دوربین در محیط روز عکس های فوق العاده ای ثبت می کرد اما در محیط های کم نور حرفی برای گفتن نداشت. بعلاوه باید به پشتیبانی نکردن از سرعت 60 فریم در ثانیه در صورت استفاده از رزولوشن 1080p یا 4K هم اشاره کنیم اما ویدیوها روی هم رفته شارپنس خوبی داشتند و از گستره دینامیکی بالایی بهره می بردند.

در کنار دوربین اصلی، یک سنسور تشخیص عمق 5 مگاپیکسلی هم تعبیه شده بود ولی خبری از دوربین های اولترا واید یا تله فوتو نبود. لازم به ذکر است به لطف سنسور تشخیص عمق موجود در پنل پشتی، این گوشی می توانست حالت پرتره را با دقت زیادی عملی کند. دوربین سلفی 20 مگاپیکسلی پوکو F1 هم در محیط های پر نور عکس های خوبی ثبت می کرد.

روی هم رفته دوربین این گوشی در حد و مقدار کیفیت دوربین گوشی های پرچم دار نبود اما نسبت به گوشی های هم قیمت خود، کیفیت بسیار بهتری را ارائه می کرد. بار دیگر باید یادآوری کنیم که این گوشی حدود یک سوم پرچم داران 2018 قیمت داشت و دستیابی به چنین قابلیت هایی، یک پیروزیت بزرگ برای شیائومی محسوب می شد.

در آن موقع، رابط کاربری MIUI از نگاه بعضی کاربران یکی از نقاط ضعف پوکو F1 در نظر گرفته می شد. با این حال باید خاطرنشان کنیم که این گوشی همراه با اندروید 8.1 عرضه شد و در نهایت اندروید 10 را هم دریافت کرد؛ بنابراین از نظر پشتیبانی نرم افزاری شیائومی عملکرد خوبی در قبال این گوشی داشته است.

سخن آخر

سایت GSM Arena در انتهای نقد و آنالیز این گوشی نوشت: پوکو F1 گوشی هوشمندی است که به راحتی می گردد آن را توصیه کرد. این برترین تعریف و ستایشی است که می توانیم درباره یک گوشی بگوییم. پوکو F1 به غیر از بهره گیری از برترین چیپست آن دوران، در زمینه های دیگر هم حرف زیادی برای گفتن داشت و به همین دلیل هواداران پروپاقرص زیادی در سرتاسر دنیا پیدا کرد.

بعد از عرضه این گوشی، تا مدتی خبری از برند پوکو نبود اما حالا این برند دوباره جلب توجه زیادی نموده است. در حال حاضر می توانیم به گوشی های پوکو X3 پرو و پوکو F3 اشاره کنیم که هر دو جانشین های غیرمستقیم F1 محسوب می شوند. این دو گوشی هم با وجود داشتن قیمت پایین، در زمینه چیپست، نمایشگر، باتری و دوربین های خوب حرف زیادی برای گفتن دارند. روی هم رفته پوکو F1 پیروزیت آمیز بودن این رویکرد را نشان داد و حالا برند پوکو هم این فرایند را همچنان ادامه می دهد.

منبع: GSM Arena